Ik zit met een kop thee en een boek op de bank als mijn dochter van vier binnen komt huppelen. Ze kruipt naast me. 'Mam', begint ze met een ernstig gezicht. 'Mam, kun je ook verliefd zijn op een meisje?' Ik aai haar krullen en voel een glimlach opkomen. 'Tuurlijk meis', is mijn antwoord. Ze knikt met een ernstig gezicht. 'Mam', gaat ze verder. 'Mam, ben jij weleens verliefd geweest op een meisje?' Wat ben ik blij dat ik nu niet politiek correct hoef te antwoorden, maar dat ik het naar waarheid kan beamen. Ze kijkt me opgelucht lachend aan, geeft me een kus en gaat weer met de bal naar buiten.
Twaalf jaar eerder had ik een heel wat minder ontspannen gesprek. 'Mam, pap, ik wil jullie wat vertellen.' Twintig was ik. Mijn vader legde de krant weg, mijn moeder ging verder met de bloes die ze in elkaar aan het spelden was. 'Ik ben verliefd', begon ik. Mijn moeder keek verwachtingsvol op. Het betekende 'Op wie?' - een vrouw van weinig woorden. 'Op Karin, ze zit bij me in de klas bij jeugdliteratuur.' Mijn ouders wisselden een blik van verstandhouding. Ik verwachtte een uitnodiging voor Karin voor het eten, een keertje. Mijn moeder prikte zich. Ze likte het bloed weg. 'Weet je', zei ze nog half naar haar vinger kijkend, 'als jij lesbisch was, dan zou ik je voor de volle 100% steunen en pappa ook. Dat weet je wel. Maar jij bent niet lesbisch.' Mijn vader pakte de krant en de naaimachine begon te ratelen. En ik? Ik ging naar boven. Perplex. Ik kon niet eens huilen.
Zelf was ik er nog maar net uit, uit die verwarrende gevoelens. De wereld was zo duidelijk. Je was hetero. Of homo, zoals Robert Long. Of lesbo, zoals Frédérique Spigt. Maar allebei tegelijk? Dat bestond toch niet? Dus wat was ik nou? Hetero of lesbo? Dat mijn ouders dat niet konden plaatsen, dat snapte ik eigenlijk wel. Jaren later hebben we er heel open over gepraat en kwam het toch nog goed tussen ons.
Ik werd nog een keer op het verkeerde been gezet. Ik kreeg een onderzoek van het CBS en moest daar na het beantwoorden van twintig pagina's aan vragen, de vraag beantwoorden of ik hetero, homo / lesbo of bi ben. Ik vinkte het hokje voor BI aan. Zo, dat was makkelijk. Toen ging het onderzoek naar de volgende vraag: 'Geef aan waar u zich het meeste in herkent':
A. ik ben vrouw en val meer op mannen dan op vrouwen
B. Ik ben vrouw en val meer op vrouwen dan op mannen
C. Ik ben man en val meer op mannen dan op vrouwen
D. Ik ben man en val meer op vrouwen dan op mannen.
Okee, dat is dus ook nog een issue… Ik kwam er niet uit en heb het dus maar tussen de boontjes op de eettafel gelegd. Ruim na het toetje waren we er uit. Vooral mijn dochter wist het wel scherp neer te zetten: ik ben een vrouw die eigenlijk op vrouwen valt, maar die het niet zo erg vindt als haar vrouw in een mannenlichaam zit. En mijn man valt op lesbo's. Sara Kroos, Claudia de Breij, Frédérique Spigt, en mij.
Dat zorgt vaak voor komische situaties. In Vlissingen op een terras bijvoorbeeld, toen een man aan het tafeltje naast ons zijn boek demonstratief weglegde met de mededeling dat hij daar toch niet in verder kwam. Hij werd namelijk steeds afgeleid door onze analyse van de vrouwen die langs kwamen. En toen we bij de voorstelling van Huub Stapel zaten over mannen en vrouwen ( je weet wel: iets met Mars en Venus ) herkenden we van alles, maar vooral datgene wat niet over ons zou moeten gaan!
Mars en Venus zijn het niet voor ons. Zou er nog een onontdekte planeet ergens daar tussenin zijn?
SIRENE