Hieronder vindt u het verhaal van Mike. Dit verhaal las ik tijdens de regenboogviering in het Apostolisch Genootschap op 20 oktober 2024 - geschreven en geplaatst door Edith.
Het verhaal van Mike
Ik wil jullie vertellen over Mike….voorzitter van stichting roze en de regenboog. Mike kan hier nu niet staan en er zelf over vertellen, omdat hij ziek is.
Mike is 38 jaar oud. Toen hij geboren werd, was hij 12 weken te vroeg. Op de vijfde dag na de geboorte kreeg hij een hersenbloeding. Daarom werd hij spastisch. Dit houdt in dat de spieren alleen maar stijf blijven. Dat is soms best ingewikkeld, in het hoofd is Mike helemaal ok, alleen het lichaam gaat dus niet zoals het zou moeten. Mike woont daarom nu in een focuswoning met begeleiding om hem in bed te stoppen en dat soort dingen. Het is een ruime woning waar hij met zijn rolstoel overal doorheen kan en bij kan, zoveel mogelijk zelfstandig.
Soms gaat het een periode slechter met de spieren van Mike en dan verblijft hij een langere tijd in Heliomare om te herstellen. Ze werken er dan aan, dat alles minder pijn doet en het wat beter doet. Mike weer wat soepeler wordt.
Toen hij 15 jaar was, kwam hij ook in Heliomare terecht. Daar kwam hij erachter, dat hij homoseksueel is. Ineens begreep hij, waarom hij vroeger ook graag met Ken en Barbie speelde. Het was voor hem een kwartje. Hoe kwam hij erachter, hoor ik u denken. Dat was, omdat hij heel romantisch verliefd werd op 1 van de verplegers van Heliomare. Hij besloot over zijn gevoelens te praten en er werd hem uitgelegd wat het kon betekenen. In eerste instantie had hij veel moeite om deze gevoelens te accepteren. Hij voelde zich gefrustreerd. Eerst was hij al gehandicapt en nu ook nog eens homo. Dat klopt niet en dat hoort niet. Dat hebben de meeste mensen toch ook niet. Een jaar lang heeft hij deze gevoelens weggeduwd. De tijd heeft hem geleerd om ook de homoseksualiteit te accepteren. Zijn ouders bleken het overigens allang gezien te hebben die homoseksualiteit, maar die hadden er niks over gezegd. Acceptatie van hen was er dus al.
In 2014 deed Albert Verlinde een oproep voor mensen met een handicap voor het programma: Het zal me een rotzorg zijn. Mike reageerde om mee te doen en niet veel later kwam de televisie bij hem langs. Tijdens het programma werd hij verzorgd door Silfred. Als je het programma opzoekt, staat dit er onder; “Silfred is een werkloze ubergay wiens leven bestaat uit feesten, zuipen en seks. Verantwoordelijkheid heeft hij niet en zorgen voor iemand met een handicap ziet hij totaal niet zitten. Mike is spastisch en zit daarom in een rolstoel. Hij zit niet letterlijk stil, want hij heeft maar liefst drie vrijwilligersbanen. Mike is ook homoseksueel, maar het is erg moeilijk voor hem om uit de kast te komen. Silfred zal Mike van top tot teen moeten verzorgen en hopelijk gaat dit hem lukken.” Op het internet kan ik alleen dit intro terug vinden. Het filmpje doet het al niet meer. Jammer anders kon ik u verwijzen om te kijken.
Het was een mooi programma. Mike werd uiteindelijk meegenomen door Silfred op een boot bij de Pride. Met een kraan werd zijn rolstoel op de boot gehesen. Hij voer mee op een Amsterdamse boot. Zijn eerste ervaring in de LHBT-scene. Silfred ging ook voor hem op zoek naar een ‘vriendje’. Zo had hij ook nog een soort romantische date met iemand in een luchtballon. Dat is uiteindelijk niks geworden, maar de ervaring was natuurlijk top. Mike ervaarde het alsof er ineens allemaal deuren open gingen, een hele nieuwe wereld.
Toen ik Mike op televisie had gezien (ik kende hem nog niet, maar wel zijn buurt en verzorging in Purmerend) ben ik hem gaan benaderen, omdat ik het leuk vond om hem te betrekken bij stichting ReR Purmerend. Mike was superenthousiast en werd al heel snel een lid van het bestuur.
Later werd er nog eens een oproep gedaan voor mensen met een beperking op de televisie door KRO/NCRV. Samen met Ruud de Wild en een groepje andere mensen met een beperking mocht hij o.a. interviews met mensen doen, die online en op televisie werden uitgezonden. Het No Limits Netwerk. Ik herinner me een interview van Mike met mensen in een lift. Op elke verdieping werd door Mike een vraag gesteld over seksualiteit. Mike was zich gaan verdiepen en kon dit toen goed.
Intussen maakte hij gebruik van SAR (Stichting Alternatieve Relatiebemiddeling) en kwam er wel eens een sekswerker bij hem thuis. Het was hem een leermoment om erachter te komen, hoe dat werkte met gevoelens, verliefd zijn en hoe je dat met elkaar zou kunnen delen in de toekomst. Tijdens de eerste regenboogviering van ReR in samenwerking met Gerard Nieuwburg en Wielie Elhorst heeft Mike samen met zijn sekswerker hierover verteld in buurthuis het Triton. Het was een spannend moment en het begin van een steeds grotere inzet van Mike voor ReR. Daarna ontstond café Pride waar mensen met een beperking en LHBT+ samen konden komen, gewoon ergens in een café.
Via het internet, een datingsite, Badoo, vond Mike zijn huidige vriend Winfried. Eerst kon hij niet geloven, dat hij iemand gevonden had en ook nog iemand die gewoon kon lopen. Niet alleen Mike vond dat spannend, de ouders van Mike vonden dat ook spannend en wilden natuurlijk niet dat Mike daarin teleurgesteld zou worden. De eerste afspraak kwam Winfried met de taxi naar Mike toe. Na alle nervositeit, angst en onzekerheden is het nu rustiger geworden en gaat het goed.
Helaas heeft Mike nog wel regelmatig last van ziekte. Op dit moment een griep en een blaasontsteking. Ook is de ziekte van Crohn geconstateerd. Wij hopen voor hem, dat door de rust in zijn hoofd en leven, dit minder gaat worden, maar zijn dankbaar dat we hem in ons leven hebben.