Uitgenodigd door een student kom ik aan bij hva en wordt daar zeer vriendelijk ontvangen.
Ik krijg een map met informatie en wordt voorzichtig richting de koffie tafel geduwd, waar ik op mijn gemak de inhoud van de map mag lezen waar informatie over de 5 workshops in zit. Helaas mag ik er maar 2 uitkiezen.
En dan mag ik gewoon ouderwets in de schoolbank plaats nemen. Het is echt een collegezaal, zoals je ziet in series en films. Als snel gaat iedereen met elkaar beppen en is het een kabaal van een jewelste. En ineens was het stil. Een student is begonnen met het voordragen van een gedicht en je kunt een speld horen vallen. Iedereen zit ademloos te luisteren en hangt aan haar lippen. Het gedicht komt keihard binnen. Helaas is de schrijver onbekend, maar het thema van deze dag is meteen neergezet. Dagvoorzitter Rens Merkelbach neemt het woord over en ook hij neemt je mee met zijn woorden.
Via een interview geeft hij het woord aan 2 jongeren die niet onder stoelen of banken steken, wat ze van het systeem vinden. Een dame van d66 uit de gemeenteraad en een heer die bekend is met netwerk Jim voegen zich in het gesprek. Het wordt een gezellig gesprek met een lach en een traan en voor je het weet zit je al een half uur ademloos te luisteren naar de jongeren. Zij blijken vooral het gevoel te hebben niet voor vol te worden aangezien, maar als je naar hun woorden luistert, zijn ze alles behalve dom.
Daarna is het woord aan Levi van Dam, die meer uitleg geeft over een methode die gericht is op het inzetten van het informele netwerk: Jouw Ingebrachte Mentor (de jim-aanpak). Ze hebben al proeftesten gedaan in Utrecht en in Amsterdam en daar zijn al positieve resultaten geboekt. Ze willen dit gaan uitbreiden naar meer steden. Waar het simpel op neer komt is, dat als de jongere zelf een begeleider zoekt en vraagt in zijn eigen netwerk dat het betere resultaten oplevert.
Dan is het al tijd voor workshop 1: Empowerment met een lach. Om je netwerk te gebruiken, heb je ruimte nodig in je hoofd. Als je jezelf niet goed voelt, maak je vaak een terugtrekkende beweging. Ontspanning, positiviteit en vooral humor zijn daarom werkzame factoren om het netwerk weer te activeren. Maarten Vos lachcoach, docent lachyoga en ervaren hulpverlener nam ons mee in zijn wereld hahahahaha.
Pauze. De dag is al op de helft en ik ben nu al overweldigd door wat ik hoor en meemaak en heel veel tijd om er over na te denken, heb ik niet, want het is tijd voor workshop 2: LHBT theater. Er komt langzaam meer aandacht voor dak- en thuisloze jongeren met een LHBT-achtergrond en hun vaak geïsoleerde positie. Dit thema is relatief lang onder de radar gebleven en nu wilden zij dit graag met samenwerkingspartners stevig op de agenda zetten. 1 op de 5 dak- en thuisloze jongeren hoort namelijk in het rijtje LHBT thuis. Door middel van gedichten afgewisseld met rollenspellen maakten wij kennis met deze wereld. Het was dus totaal iets anders dan ik in de eerste instantie dacht en toch was ik zo blij dat ik hiervoor gekozen had. Buiten het feit dat mijn ogen verder geopend werden, maakte ik kennis met geweldige jongeren, waar ik nog veel meer van leerde. Van sommigen hoop ik zelfs dat het contact blijft.
Pauze. Snel waterflesje gevuld om weer plaats te mogen nemen in de schoolbanken. Rens had overal bij gezeten en vele mensen gesproken en maakte gewoon even een prachtig gedicht over deze dag. Wederom hing iedereen weer aan zijn lippen. Om daarna met zijn allen naar een informele ruimte te gaan en met zijn allen onder het genot van een hapje en drankje na te babbelen. Voor ik het wist, liep ik om 19:15 op Amsterdam Centraal en moest ik nog iets gaan eten, voor ik echt pas thuis was. Nog steeds gaat deze dag door mijn hoofd en ik hoop, dat ik jullie heb kunnen meenemen in mijn belevenis. Hebben jullie naar aanleiding van dit stuk vragen dan hoor ik ze uiteraard graag. Petra
Groetjes Petra
